Sigara...

Bi sigara yakarsın gecenin kör karanlığında bazen.Gecenin karanlık oldugunu,yakmadığın oda ışığı sayesinde farkedersin belki de.Yakamamışsındır o ışığı ama,sigara yanmaktadır iki parmağının arasında illa ki. Gencliğin,dertlerin,sevinçlerin,hüzünlerin yavaş yavaş karışır sigaranın dumanına.Kaybeden olmayı sevmemişsindir hiç, kaybetsen de tekrar kazanabilecek olduğunu savunur durursun her sohbetinin içinde.Doğrudur da.Ama bazen başkaları kaybeder,başka insanlar vazgeçer senin yerine yüce gönüllülükle.Anlam veremezsin,kabullenemezsin.Ve yanar o sigara.Belki herşeyi çok iyi yaptın.Tamam lan belki de yaşamın kompetanıydın,yoktu belki de hayatın tadını çıkarmakta senin üstüne.Ve sen bu kadar güzel kurgulamışken hayatını,ufacık bi değişiklik akıtır resminin üstündeki bütün boyaları.İşte o an,yanar o sigara.Dumanında geçmiş yıllarının muhasebesi.Yaptığın bütün doğruları,yanlışları solursun tek ve derin bir nefeste.Hatalarınla,sevaplarınla bir başına otururken karanlığın içinde,her nefeste başka bir şekilde hatırlatır seni sana.Hani derler ya film şeridi falan,yalan.Var gücüyle ve üstüste biner hayal kırıklıklarının toplamı omuzlarına bir anda.Kalkamazsın bile yerinden.Nedenini,niçin soramazsın kendine.Tek dostun olur o anda,karanlıkta,el yordamıyla bulduğun sigara.Kendi karanlığından korktuğun zamanda,görebildiğin o azıcık köz ışığıyla,sadece bir sigara eşlik eder sana.Toplayabildiğin bütün gücünle hesaplaşmaya çalışsan da olduramadıklarınla,ya da her zerrenle,canhıraş kaçmak istesen de kendi karanlığından,çakılı kaldığın o koltukta seninle beraber tükenir filtresinin ucunda.Ve hepisi topusu,gecenın karanlığında,yapayalnız bir nefes daha gider hayatından tek dostunun dumanına karışarak…