Kırık dökük...

Kırık dökük bi haldeyim…

nasıl toparlanacağımı bilmiyorum da……

sevdiğimi sevgilisiyle  çok mutlu bi şekilde görmüş gibi paramparçayım…..

kendimi koyacak bi yer bulamıyordum hayatında….

anladım ki öyle bi yer yokmuş zaten…



Çocuktum….

kimseden bişey istememeyi öğrenmiştim…

herşeyi karşılıklı yapıyordu insanlar,

bi tek babam istisnaydı…

hiç yüzünü görmüyordum babamın…

biz uyuduktan sonra işten geliyor uyanmadan da gitmiş oluyordu….

kimi sabahlar annem bişey tutuştururdu elimize….

baban senin için almış derdi….birkaç kardeştik biz oysa….

ve annem hiç bizaman sizin için almış demezdi….

herbirimize ayrı ayrı  verirdi…

çünkü hepimizin ayrı bi yeri vardı babamın kalbinde…

babam bizi hiç unutmuyordu…

bilirdik…



sımsıkı tutunuyordum babama…

yokluğunda bile…



Kırık dökük bi haldeyim…

nasıl toparlanacağımı bilmiyorum da….

sevdiğimi sevgilisiyle  çok mutlu bi şekilde görmüş gibi paramparçayım…



kendimi koyacak bi yer ver  bana hayatında…



Tutunacak bişey ver…

babamdan sonra…