Gri...

Eskiden bi kitap okumuştum,

olabildiğine hoyrat bi coğrafyaydı öykünün geçtiği yer.

yazar çok başarılıydı kasabanın boğucu ve yokedici havasını tasvirlerken…..

bir maden kasabasıydı,

Ve griydi her şey

ağaçlar

gökyüzü

sokaklar

ve insanlar da

hayatlar madenden çıkan kömürün tozuyla kaplanmıştı……..



sensiz böyleyim ben de işte….

nefes almaya çalıştıkça boğuluyorum……

nefes aldıkça ölüyorum…

ve sadece senin aşkınla dağılıyor grisi yalnızlığın….

Ağaçlar yeşil

gökyüzü mavi

sokaklar hareketli oluyor

ve insanlar gülümsüyor

herşey olması gerektiği gibi oluyor sen sevdiğinde beni….

aşkın her yanımı…

her yanı ısıtıyor….



Yaşamak bu diyorum

Yaşamak bi sen

oluyorsun

gürül gürül



Sev beni….

sadece hayallerimizde kalmasın aşk….

sev beni….

ölüme karşı bi kardelen inadıyla tut beni….



bitsin bu ıssızlık………